Wczoraj, 24 października br. Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1 „Budowlanka” w Zielonej Górze świętowało jubileusz 65-lecia istnienia. W uroczystej gali wzięła udział liczna reprezentacja Uniwersytetu Zielonogórskiego. Uczelnię reprezentowali bowiem: rektor Uniwersytetu Zielonogórskiego - prof. dr hab. Wojciech Strzyżewski, prorektor ds. współpracy z gospodarką - dr hab. inż. Maria Mrówczyńska, prof. UZ, dziekan Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska - dr hab. inż. Anna Bazan-Krzywoszańska, prof. UZ, dyrektor Instytutu Budownictwa - dr hab. inż. Beata Nowogońska, prof. UZ, zastępca dyrektora Instytutu Architektury i Urbanistyki - dr inż. arch. Alicja Maciejko oraz kanclerz Uniwersytetu Zielonogórskiego - mgr inż. Katarzyna Łasińska.
Od lat Uniwersytet Zielonogórski wspiera „Budowlankę”. Wielu jej absolwentów kontynuowało nauką na wydziałach UZ, kształcąc się na przyszłych inżynierów czy magistrów inżynierów. Wśród pracowników uczelni również są absolwenci „Budowlanki”, m.in. prof. Maria Mrówczyńska. Pracownikom „Budowlanki”, jej uczniom i absolwentom, życzymy wiele pomyślności i kolejnych pięknych jubileuszy.
Poniżej prezentujemy kilka migawek z wczorajszego święta „Budowlanki”. Fot. Kazimierz Adamczewski.
--
Historia Zespołu Szkół Budowlanych im. Tadeusza Kościuszki
Początki Zespołu Szkół Budowlanych im. Tadeusza Kościuszki w Zielonej Górze sięgają 1947 r., kiedy do celów dydaktycznych zaadaptowano baraki po byłym obozie pracy przy ul. Botanicznej 15 (obecnie 52). Powstała wówczas Szkoła Przysposobienia Przemysłowego, po roku przekształcona w Szkołę Przysposobienia Zawodowego. Do 1957 roku opuściło szkolę 982 absolwentów wykształconych w specjalnościach: ślusarz, tokarz, odlewnik, formierz, lakiernik, niter, spawacz, elektryk.
15 sierpnia 1957 r. Dyrekcja Okręgowa Szkolnictwa Zawodowego powołała pierwsze klasy Szkoły Rzemiosł Budowlanych o specjalnościach: murarz, monter instalacji budowlanych i malarz budowlany. Powstało również Technikum Budowlane dla Pracujących. Zajęcia odbywały się w pomieszczeniach po SPZ. Organizację nowej szkoły powierzono dyrektorowi Władysławowi Szymańskiemu, a po roku to stanowisko objął i piastował do 1978 r., Jerzy Waszczyk. Był to bardzo trudny okres dla kierujących szkołą i pracujących w SRB. Ich trud i wysiłek zaowocował osiągnięciami, które umożliwiły rozwój nowych kierunków. Stało się to tym bardziej możliwe, że w 1961 r. oddano do użytku nowy budynek szkolny przy ul. Botanicznej 50, wykonany w imponującym tempie 14 miesięcy. Przy budowie nowego obiektu pracowali, w ramach zajęć warsztatowych, głównie uczniowie szkoły. Mieściły się w nim 24 sale lekcyjne i sala gimnastyczna, świetlica, gabinet lekarski oraz pomieszczenia gospodarcze. W nowym budynku szkolnym podjęło naukę 580 uczniów w 13 oddziałach SRB, dwóch klasach nowo powstałego Technikum Budowlanego dla absolwentów SRB oraz jedna klasa Technikum Drogowego o specjalności: budowa dróg i mostów kołowych.
Lata sześćdziesiąte XX w. to dalszy, bardzo szybki rozwój szkoły. Powoływano sukcesywnie nowe kierunki, i tak:
• 1962 r. – 3-letnie Technikum Budowlane o specjalności: wyposażenie sanitarne budynków;
• 1963 r. – Technikum Gospodarki Wodnej (do 1970 r.);
• 1964 r. – Technikum Dokumentacji Budowlanej (do 1980 r., reaktywowane w 1988 r.);
• 1968 r. – Pedagogiczne Studium Techniczne (do 1977 r.);
• 1970 r. – Liceum Zawodowe o specjalności: magazynier (do 1977 r.).
W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego stulecia popularność „Budowlanki” była bardzo duża. Pragnęli tu uczyć się często najlepsi uczniowie szkół podstawowych, również ze względu na specyficzną atmosferę tej szkoły i bogate życie pozalekcyjne. Rosło też znaczenie szkoły przygotowującej kadrę techniczną w budownictwie dla gospodarki regionu, czego wyrazem było nadanie jej w 1967 r. imienia wielkiego patrioty i inżyniera – Tadeusza Kościuszki.
Następne lata przyniosły kolejne zmiany organizacyjne, kadrowe, programowe, inne też stawały się warunki środowiskowe. W 1972 r. szkoła otrzymała nazwę Zespołu Szkół Budowlanych. W roku szkolnym 1969/70 utworzono, w miejsce 3-letniej SRB, 2-letnią Zasadniczą Szkołę Zawodową, kształcącą dodatkowo w zawodach: stolarz i monter izolacji budowlanej. W 1975 roku powstało Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych, które w strukturze organizacyjnej ZSB funkcjonowało do 1996 r., kiedy to rozpoczęło samodzielną działalność, przenosząc się do nowego obiektu. W 1974 r. powołano Technikum Drzewne, a w 1978 r. – również 5-letnie – Technikum Geodezyjne. Wcześniej, bo w 1976 r. – Policealne Studium Zawodowe. W 1978 r. odszedł na zasłużoną emeryturę wieloletni dyrektor szkoły, z wielkim sentymentem wspominany przez współpracowników, mgr inż. Jerzy Waszczyk. Na stanowisko nowego dyrektora ZSB powołany został i funkcję tę pełnił do 1988 r. mgr Stanisław Bielech. W latach 1988-2000 dyrektorem szkoły był mgr inż. Jerzy Cerajewski.
Lata dziewięćdziesiąte przyniosły wielkie zmiany polityczne i społeczne. Gospodarka narodowa podlegała przeobrażeniom, a szkolnictwo zawodowe musiało dostosować się do skomplikowanych warunków u schyłku XX w., aby sprostać wymaganiom szybko zmieniającego się rynku pracy. W 1991 r. powstała kolejna klasa kształcąca w zawodzie: technolog robót wykończeniowych. W 1995 r. rozpoczęło działalność Technikum Urządzeń Sanitarnych. Od 1997 r. powołane zostało Liceum Ogólnokształcące, które w 2008 r. przekształcono w VI Liceum Ogólnokształcące „Alterego”.
Wiek XXI to kolejne zmiany i nowe kierunki w ZSB, a także wielkie sukcesy. Od 2002 r. „Budowlanką” zarządza dyrektor mgr Małgorzata Ragiel. W 2009 r. powołane zostało Technikum Architektury Krajobrazu, a rok później Technikum Organizacji Reklamy. Kolejny nowy profil – technik budownictwa wodnego – powołano w 2014 r. W tym samym roku powstało nowe boisko „Orlik”, do użytku oddano nową halę warsztatową dla kierunków budowlanych (TB, TD i TBW) oraz zmodernizowano „Waszczykówkę” i przeznaczono ją na warsztaty dla kierunku architektura krajobrazu. W ostatnich latach Zespół Szkół Budowlanych zdobywa najwyższe laury w rankingach techników. Od 2013 r. plasuje się na najwyższych miejscach w rankingach techników w kraju (odpowiednio w 2013 r. – 11. miejsce, w 2014 r. – 32., w 2015 r. – 64., w 2016 r. – 19., w 2017 r. – 16., w 2018 r. – 8.), co zapewnia nam czołówkę w województwie (w latach 2013, 2014 i 2018 – pierwsze miejsce, 2016 i 2017 – drugie, 2015 – trzecie) i pierwsze miejsce w mieście.
Historia Zespołu Szkól Budowlanych to również Wydział Zaoczny, funkcjonujący w ramach organizacyjnych Zespołu Szkół dla Pracujących (do 1978 r.); w 1958 r. – Szkoła Mistrzów Budowlanych (do 1966 r.); w 1961 r. – Policealne Studium Zawodowe – specjalność: budownictwo ogólne (do 1985 r.); w 1965 r. – Technikum Budowlane po ZSZ – specjalność: budownictwo ogólne; w 1970 r. – Technikum Budowlane po ZSZ – specjalność: wyposażenie sanitarne budynków (do 1980 r.); w 1972 r. – Policealne Studium Geodezyjne (do 1979 r.); w 1974 r. – Technikum Geodezyjne (do 1980 r.); w 1977 r. – Technikum Drzewne po ZSZ.
