21 listopada 2019 r.
W terminie od 1 do 31 maja 2019 r. rektorzy uczelni oraz dyrektorzy instytutów PAN, instytutów badawczych, instytutów międzynarodowych lub inne osoby kierujące podmiotami, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, przedstawili ministrowi nauki i szkolnictwa wyższego 1 482 wnioski o przyznanie stypendium dla wybitnych młodych naukowców wykazujących się znaczącymi osiągnięciami w działalności naukowej.
Do merytorycznego rozpatrzenia wniosków został powołany Zespół doradczy do oceny wniosków o przyznanie stypendiów ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki dla studentów i wybitnych młodych naukowców, w skład którego weszli eksperci reprezentujący różne dziedziny nauki i sztuki. Członkowie Zespołu zostali wyłonieni wśród kandydatów zgłoszonych przez Radę Główną Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Komisję Ewaluacji Nauki oraz Radę Młodych Naukowców.
Na podstawie indywidualnych ocen dokonanych przez członków Zespołu została sporządzona lista rankingowa wniosków uszeregowanych według liczby punktów przeliczonych zgodnie z powyższą metodą.
Dnia 14 listopada 2019 r. – spośród 1 390 wniosków spełniających warunki otrzymania stypendium – minister nauki i szkolnictwa wyższego wyłonił grupę 211 młodych naukowców, w tym 29 doktorantów, którym przyznał stypendium.
Stypendia ministra zostały przyznane osobom, które w dniu podjęcia przez ministra decyzji o przyznaniu tego świadczenia posiadały status młodego naukowca, tj. były doktorantami lub nauczycielami akademickimi – i nie posiadały stopnia doktora albo posiadały stopień doktora, od uzyskania którego nie upłynęło 7 lat.
Stypendia zostały przyznane na 36 miesięcy, a ich miesięczna wysokość wynosi 5 390 zł. Stypendia będą wypłacane młodym naukowcom przez podmiot, który wnioskował o stypendium. (Szczegółowe informacje na: https://www.gov.pl/web/nauka/ogloszenie-wynikow-postepowania-w-sprawie-przyznania-stypendiow-ministra-nauki-i-szkolnictwa-wyzszego-dla-wybitnych-mlodych-naukowcow-w-2019-r)
Wśród wyróżnionych młodych naukowców znaleźli się dwaj adiunkci z Uniwersytetu Zielonogórskiego: dr Michał Kocot z Instytutu Muzyki w dyscyplinie sztuki muzyczne oraz dr Wojciech Szumiński z Instytutu Fizyki w dyscyplinie nauki fizyczne.
Michał Kocot ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną im. K. Szymanowskiego we Wrocławiu w klasie organów Andrzeja Garbarka. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie organów prof. Józefa Serafina oraz dra Arkadiusza Bialica, w klasie klawesynu prof. Magdaleny Myczki oraz dra Andrzeja Zawiszy, studiów solistycznych w Hochschule für Musik we Freiburgu w klasie organów prof. Martina Schmedinga oraz studiów podyplomowych w klasie organów prof. Juliana Gembalskiego na Akademii Muzycznej w Katowicach. Studiował także w ramach programu wymiany studentów „Erasmus” w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Stuttgarcie (organy – prof. Ludger Lohmann, klawesyn – prof. Jӧrg Halubek). W 2018 r. uzyskał tytuł doktora sztuki.
Do jego osiągnięć artystycznych należą:
- I miejsce na Ogólnopolskich Przesłuchaniach Organowych we Wrocławiu;
- I miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Muzyki Organowej Jehana Alaina w Krakowie;
- I miejsce na XVIII Międzynarodowym Konkursie Organowym im. L. Janacka w Brnie oraz nagroda specjalna za najlepszą interpretację utworu M. Stedronia;
- II miejsce na VIII Międzynawowym Konkursie Organowym im. M. Tariverdieva w Kaliningradzie oraz nagroda specjalna za najlepsze wykonanie utworu M. Tariverdieva;
- finalista 28 Międzynarodowego Konkursu Organowego w St. Albans;
- II miejsce na 12 Międzynarodowym Konkursie Organowym im. Gottfrieda Silbermanna we Freibergu;
- I miejsce (nagroda bachowska – Bachpreis) na 20 Międzynarodowym Konkursie Organowym w Wiesbaden;
- III miejsce na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Organowej w Norymberdze;
- II miejsce na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Organowej im. F. Nowowiejskiego w Poznaniu oraz nagroda specjalna za najlepsze wykonanie utworu F. Nowowiejskiego.
Brał udział w kursach improwizacji, a także interpretacji muzyki organowej i klawesynowej prowadzonych przez takich profesorów jak: Pierre Pincemaille, Julian Gembalski, Gerhard Gnann, Lorenzo Ghielmi, Martin Rost, Krzysztof Urbaniak, Mark Kroll, Zsigmond Szathmáry, Hans-Jürgen Kaiser, Jaroslav Tuma, Wolfgang Zerer.
Dwa razy był stypendystą ministra kultury i dziedzictwa narodowego, a 2015 r. otrzymał stypendium „Młoda Polska” przyznawane za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki.
Michał Kocot ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną im. K. Szymanowskiego we Wrocławiu w klasie organów Andrzeja Garbarka. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie organów prof. Józefa Serafina oraz dra Arkadiusza Bialica, w klasie klawesynu prof. Magdaleny Myczki oraz dra Andrzeja Zawiszy, studiów solistycznych w Hochschule für Musik we Freiburgu w klasie organów prof. Martina Schmedinga oraz studiów podyplomowych w klasie organów prof. Juliana Gembalskiego na Akademii Muzycznej w Katowicach. Studiował także w ramach programu wymiany studentów „Erasmus” w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Stuttgarcie (organy – prof. Ludger Lohmann, klawesyn – prof. Jӧrg Halubek). W 2018 r. uzyskał tytuł doktora sztuki.
Do jego osiągnięć artystycznych należą:
- I miejsce na Ogólnopolskich Przesłuchaniach Organowych we Wrocławiu;
- I miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Muzyki Organowej Jehana Alaina w Krakowie;
- I miejsce na XVIII Międzynarodowym Konkursie Organowym im. L. Janacka w Brnie oraz nagroda specjalna za najlepszą interpretację utworu M. Stedronia;
- II miejsce na VIII Międzynawowym Konkursie Organowym im. M. Tariverdieva w Kaliningradzie oraz nagroda specjalna za najlepsze wykonanie utworu M. Tariverdieva;
- finalista 28 Międzynarodowego Konkursu Organowego w St. Albans;
- II miejsce na 12 Międzynarodowym Konkursie Organowym im. Gottfrieda Silbermanna we Freibergu;
- I miejsce (nagroda bachowska – Bachpreis) na 20 Międzynarodowym Konkursie Organowym w Wiesbaden;
- III miejsce na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Organowej w Norymberdze;
- II miejsce na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Organowej im. F. Nowowiejskiego w Poznaniu oraz nagroda specjalna za najlepsze wykonanie utworu F. Nowowiejskiego.
Brał udział w kursach improwizacji, a także interpretacji muzyki organowej i klawesynowej prowadzonych przez takich profesorów jak: Pierre Pincemaille, Julian Gembalski, Gerhard Gnann, Lorenzo Ghielmi, Martin Rost, Krzysztof Urbaniak, Mark Kroll, Zsigmond Szathmáry, Hans-Jürgen Kaiser, Jaroslav Tuma, Wolfgang Zerer.
Dwa razy był stypendystą ministra kultury i dziedzictwa narodowego, a 2015 r. otrzymał stypendium „Młoda Polska” przyznawane za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki.
Dr Wojciech Szumiński jest absolwentem Uniwersytetu Zielonogórskiego, gdzie w 2017 r. uzyskał stopień doktora nauk fizycznych. Obecnie pracuje w Instytucie Fizyki UZ na stanowisku adiunkta. Tematyka badań dra W. Szumińskiego należy do teorii układów dynamicznych, a dokładniej dotyczy całkowalności układów równań różniczkowych. Całkowalność oznacza posiadanie przez układ odpowiedniej liczby praw zachowania (całek pierwszych) gwarantujących, że dynamika jest regularna. Przedmiotem jego wyróżnionej pracy doktorskiej oraz autorskiego projektu PRELUDIUM 11 (NCN) jest opracowywanie efektywnych, algorytmicznych narzędzi do analizy całkowalności układów równań różniczkowych, w szczególności układów hamiltonowskich w przestrzeniach zakrzywionych. Dr W. Szumiński w szczególności łączy warunki koniecznie całkowalności, uzyskane z analizy różniczkowej grupy Galois równań wariacyjnych, z metodą bezpośredniego poszukiwania całek pierwszych.
Tak skonstruowane podejście (jak tłumaczy dr W. Szumiński) można wykorzystać nie tylko dla układów hamiltonowskich, pojawiających się głównie w fizyce i astronomii, lecz również dla dowolnych układów równań różniczkowych zwyczajnych – w tym, także dyssypatywnych z dziwnymi atraktorami. W zeszłorocznej publikacji (Nonlinear Dynam., wol. 94(1), str. 443--459, 2018) dr W. Szumiński przedstawił połączenie różniczkowej teorii Galois i metody bezpośredniej do efektywnych poszukiwań całek pierwszych dla układów równań różniczkowych pojawiających się w finansach i ekonomii – co jest dużą innowacją. Wrażliwość modeli wzrostu gospodarczego na warunki początkowe uniemożliwia przewidywanie skutków decyzji ekonomicznych w długim okresie czasu. Dlatego, od wielu lat podejmowane są próby opracowania algorytmów i odkrycia powiązań między poszczególnymi zmiennymi i wartościami parametrów, dla których rozważany model finansowy/ekonomiczny cechuje regularność i przewidywalność.
Podejście stosowane przez dr W. Szumińskiego pokazuje, iż możliwym jest efektywne wykorzystanie różniczkowej teorii Galois i metody bezpośredniej do badań całkowalności modeli procesów gospodarczych, dla których obecność parametrów jest typowa. Tym samym, możliwość odkrycia powiązań między poszczególnymi zmiennymi i wartościami parametrów, dla których rozważanych model cechuje regularność i przewidywalność -- staje się bliższa niż kiedykolwiek.
Dr W. Szumiński jest autorem i współautorem 11 prac naukowych opublikowanych w renomowanych czasopismach takich jak Nonlinear Dynamics, Communications in Nonlinear Science and Numerical Simulations, Applied Mathematics Letters oraz rozdziałów w trzech monografiach naukowych. Swoje wyniki prezentował w formie referatów na 20 konferencjach międzynarodowych w kraju i za granicą. Ponadto, dr W. Szumiński odbył kilka staży naukowych w renomowanych ośrodkach naukowych.
Serdecznie gratulujemy obu Panom przyznanych stypendiów.
Dr Wojciech Szumiński jest absolwentem Uniwersytetu Zielonogórskiego, gdzie w 2017 r. uzyskał stopień doktora nauk fizycznych. Obecnie pracuje w Instytucie Fizyki UZ na stanowisku adiunkta. Tematyka badań dra W. Szumińskiego należy do teorii układów dynamicznych, a dokładniej dotyczy całkowalności układów równań różniczkowych. Całkowalność oznacza posiadanie przez układ odpowiedniej liczby praw zachowania (całek pierwszych) gwarantujących, że dynamika jest regularna. Przedmiotem jego wyróżnionej pracy doktorskiej oraz autorskiego projektu PRELUDIUM 11 (NCN) jest opracowywanie efektywnych, algorytmicznych narzędzi do analizy całkowalności układów równań różniczkowych, w szczególności układów hamiltonowskich w przestrzeniach zakrzywionych. Dr W. Szumiński w szczególności łączy warunki koniecznie całkowalności, uzyskane z analizy różniczkowej grupy Galois równań wariacyjnych, z metodą bezpośredniego poszukiwania całek pierwszych.
Tak skonstruowane podejście (jak tłumaczy dr W. Szumiński) można wykorzystać nie tylko dla układów hamiltonowskich, pojawiających się głównie w fizyce i astronomii, lecz również dla dowolnych układów równań różniczkowych zwyczajnych – w tym, także dyssypatywnych z dziwnymi atraktorami. W zeszłorocznej publikacji (Nonlinear Dynam., wol. 94(1), str. 443--459, 2018) dr W. Szumiński przedstawił połączenie różniczkowej teorii Galois i metody bezpośredniej do efektywnych poszukiwań całek pierwszych dla układów równań różniczkowych pojawiających się w finansach i ekonomii – co jest dużą innowacją. Wrażliwość modeli wzrostu gospodarczego na warunki początkowe uniemożliwia przewidywanie skutków decyzji ekonomicznych w długim okresie czasu. Dlatego, od wielu lat podejmowane są próby opracowania algorytmów i odkrycia powiązań między poszczególnymi zmiennymi i wartościami parametrów, dla których rozważany model finansowy/ekonomiczny cechuje regularność i przewidywalność.
Podejście stosowane przez dr W. Szumińskiego pokazuje, iż możliwym jest efektywne wykorzystanie różniczkowej teorii Galois i metody bezpośredniej do badań całkowalności modeli procesów gospodarczych, dla których obecność parametrów jest typowa. Tym samym, możliwość odkrycia powiązań między poszczególnymi zmiennymi i wartościami parametrów, dla których rozważanych model cechuje regularność i przewidywalność -- staje się bliższa niż kiedykolwiek.
Dr W. Szumiński jest autorem i współautorem 11 prac naukowych opublikowanych w renomowanych czasopismach takich jak Nonlinear Dynamics, Communications in Nonlinear Science and Numerical Simulations, Applied Mathematics Letters oraz rozdziałów w trzech monografiach naukowych. Swoje wyniki prezentował w formie referatów na 20 konferencjach międzynarodowych w kraju i za granicą. Ponadto, dr W. Szumiński odbył kilka staży naukowych w renomowanych ośrodkach naukowych.
Serdecznie gratulujemy obu Panom przyznanych stypendiów.
