27 marca 2019 r.
Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Zielonogórskiego zaprasza do udziału w seminarium i warsztatach, które poprowadzi prof. dr hab. inż. Jan Biliszczuk z Politechniki Wrocławskiej. Oba wydarzenia odbędą się w środę, 3 kwietnia br. w sali nr 213 budynku A-8 Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Seminarium pt.: „MOSTY W DZIEJACH POLSKI” rozpocznie się o godz. 9.15.
Natomiast warsztaty pt.: „WSPÓŁCZESNE PROBLEMY MOSTOWNICTWA" od godz. godz. 11.15 do 13.30
Ramowy program warsztatów:
Dyskusja.
Dyskusja.
Dyskusja.
JAN BILISZCZUK (UR. 1949)
PROFESOR ZWYCZAJNY POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ
Studia ukończył w roku 1972 na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w roku 1978, a stopień naukowy doktora habilitowanego w roku 1987. Tytuł profesora otrzymał w roku 1997. Od 1972 roku pracuje na Politechnice Wrocławskiej. Obecnie na stanowisku profesora zwyczajnego.
W latach 1996-2014 na Politechnice Wrocławskiej pełnił funkcję kierownika Zakładu Mostów Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego, dodatkowo w okresie 1996-2002 sprawował funkcję z-cy dyrektora Instytutu Inżynierii Lądowej, a w latach 2005-2008 był dyrektorem tego instytutu.
Ponad 25 lat pełni funkcję przewodniczącego jednej z komisji dyplomowych WBLiW.
Był członkiem Rady Rozwoju Infrastruktury przy Wiceprezesie Rady Ministrów w latach 2002-2004.
W latach 2002–2005 pełnił funkcję Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej
w Polskiej Izbie Inżynierów Budownictwa.
Wypromował ponad 150 magistrów inżynierów i inżynierów. Jeden z jego dyplomantów uzyskał europejską nagrodę dyplomową, a pięciu innych nagrodę Ministra Infrastruktury.
Był promotorem w dziewięciu zakończonych przewodach doktorskich.
Zorganizował pięć międzynarodowych konferencji naukowych na Politechnice Wrocławskiej oraz 21 krajowych. Był członkiem 17 Komitetów Naukowych konferencji międzynarodowych. Jest stałym członkiem Komitetu Naukowego konferencji CCC (Central European Congress on Concrete Engineering) oraz Footbridge. Jest również członkiem krajowych organizacji inżynierskich PZITB, ZMRP oraz SITK, a także dwóch naukowo-technicznych organizacji międzynarodowych: International Association for Bridge and Structural Engineering od 1995 roku i fib International Federation for Structural Concrete od 1999.
Autor lub współautor ponad 300 publikacji (ponad 40 w języku angielskim), w tym monografii i podręczników: Reologiczna redystrybucja stanu naprężenia w niejednorodnych, izostatycznych konstrukcjach betonowych (1982), Beton - tworzywo do budowy mostów (1986), „Mosty z drewna klejonego” (1987), „Projektowanie stalowych kładek dla pieszych” (2004), „Mosty podwieszone” (2005), „Handbook of International Bridge Engineering” (2014), „Mosty betonowe wznoszone metodą sekcja po sekcji” (2014), „Mosty łukowe w Polsce: historia, współczesność, przyszłość” (2015), „Mosty wstęgowe” (2016), „Mosty w dziejach Polski” (2017). Niektóre z jego anglojęzycznych prac zostały przetłumaczone i opublikowane w Japonii i Rosji.
Współwłaściciel biura projektowego Zespół Badawczo-Projektowy MOSTY-WROCŁAW, działającego od 1994 roku. Jest projektantem ponad 50 obiektów mostowych, w tym obiektów innowacyjnych w skali światowej jak kładka dla pieszych z drewna klejonego nad Dunajcem w Sromowcach Niżnych (2006) - obiekt o najdłuższym w swojej klasie przęśle na świecie oraz oryginalnie ukształtowany most Rędziński we Wrocławiu (2011) nominowany do nagrody fib 2014.
Od roku 1986 posiada polskie uprawnienia do projektowania mostów bez ograniczeń.
Zakład Mostów pod jego kierownictwem pełnił doradztwo naukowe przy projektowaniu
i budowie największych mostów w Polsce jak: most autostradowy (A4) w Rogowie Opolskim (1994), most w ciągu obwodnicy Opola (1999), most im. Jana Pawła II w Gdańsku (2001), most Siekierkowski w Warszawie (2002), most przez Wisłę w Płocku - największy most w Polsce (2005), most przez Wisłę w Puławach (2008) i innych.
Współpracował także przy budowie innowacyjnego mostu przez Wełtawę w Czechach (1994-1996).
Za osiągnięcia w pracy dydaktycznej, naukowej i inżynierskiej otrzymał wiele wyróżnień
i nagród w tym: ponad trzydzieści Rektora Politechniki Wrocławskiej oraz Docento Discimus 2008, Lew Politechniki Wrocławskiej 2011, a także Nagrodę Wrocławia 2011, Dolnośląski klucz Sukcesu 2011, jedną nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego 1983 i pięć nagród Ministra Infrastruktury lub Budownictwa.
Jest laureatem nagrody Wydziału IV PAN im. prof. Zbigniewa Wasiutyńskiego (1983) oraz nagrody PZITB im. Prof. Stefana Bryły (1996), a także wielu innych.
Został odznaczony: Złotym Krzyżem zasługi (1997), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2004), medalem ZMRP (2005), medalem prezydenta Bydgoszczy (2010) i innymi.
