18 lutego 2016 r.
Z przykrością informujemy, że wczoraj wieczorem (17 lutego br.) zmarł prof. dr hab. inż. Stanisław Laber. Profesor miał 75 lat i cały czas był aktywny zawodowo. Środowisko akademickie poniosło ogromną stratę.
Profesor Stanisław Laber całe swoje zawodowe życie i pracę naukową związał z zielonogórską uczelnią. Najpierw z Wyższą Szkołą Inżynierską, potem z Politechniką Zielonogórską, a następnie z Uniwersytetem Zielonogórskim. Od początku był pracownikiem Wydziału Mechanicznego UZ.
Profesor S. Laber urodził się 1 stycznia 1941 r. oku w Kromołowie (obecnie dzielnica Zawiercia). W 1965 r. ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Częstochowskiej ze specjalnością obróbka skrawaniem i obrabiarki. Po ukończeniu studiów jako stypendysta Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej Kuratorium Okręgu Szkolnego w Zielonej Górze podjął pracę w nowo powstałej Wyższej Szkole Inżynierskiej w Zielonej Górze.
Od początku pracy zawodowej prof. S. Laber zajął się badaniami, które można podzielić na trzy zasadnicze grupy: badania w zakresie optymalizacji technologii obróbki wykańczającej elementów maszyn; badania stanu warstwy wierzchniej elementów maszyn po procesach obróbki wykańczającej, badania właściwości użytkowych elementów maszyn (właściwości tribologiczne, odporność na zatarcie, wytrzymałość kontaktowo-zmęczeniowa) w funkcji ich stanu warstwy wierzchniej. Te zagadnienia stanowią jedną logiczną całość i prowadzą do optymalizacji właściwości użytkowych eksploatacyjnej warstwy wierzchniej części maszyn i urządzeń.
Na Wydziale Mechanicznym zielonogórskiej uczelni stworzył szkołę naukową konstytuowania warstwy wierzchniej obróbki nagniataniem żeliw oraz modyfikowania warunków pracy węzłów tarcia dodatkami do środków smarowych. Organizował i współorganizował kilka laboratoriów na tym Wydziale.
Jego dorobek naukowy obejmuje blisko 200 prac i publikacji zaprezentowanych w czasopismach naukowych i materiałach konferencyjnych. Współpracował z zagranicznymi ośrodkami naukowymi, zwłaszcza na Białorusi i w Rosji.
Na WM pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji kierowniczych, od kierownika pracowni po dyrektora Instytutu i pełnomocnika rektora. Był również członkiem Senatu w latach 1974-1981 oraz 1996-1999.
Od 1998 r. był opiekunem Koła Naukowego Eksploatacja Maszyn na Wydziale Mechanicznym. Wielokrotnie organizował obozy naukowe dla studentów.
Za działalność naukowo-badawczą kilkakrotnie był nagradzany nagrodą Rektora.
Od 1973 r. brał czynny udział w pracach Sekcji Podstaw Eksploatacji Komitetu Budowy Maszyn PAN. Od 1975 r. był członkiem Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, od 1980 r. członkiem Polskiego Towarzystwa Tribologicznego.
W 1986 r. za całokształt działalności został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a za działalność związkową otrzymał Złotą Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego.
31 lipca 2015 r. na wniosek Rady Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej Prezydent Bronisław Komorowski wręczył Mu nominację na profesora nauk technicznych.
Z przykrością informujemy, że wczoraj wieczorem (17 lutego br.) zmarł prof. dr hab. inż. Stanisław Laber. Profesor miał 75 lat i cały czas był aktywny zawodowo. Środowisko akademickie poniosło ogromną stratę.
Profesor Stanisław Laber całe swoje zawodowe życie i pracę naukową związał z zielonogórską uczelnią. Najpierw z Wyższą Szkołą Inżynierską, potem z Politechniką Zielonogórską, a następnie z Uniwersytetem Zielonogórskim. Od początku był pracownikiem Wydziału Mechanicznego UZ.
Profesor S. Laber urodził się 1 stycznia 1941 r. oku w Kromołowie (obecnie dzielnica Zawiercia). W 1965 r. ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Częstochowskiej ze specjalnością obróbka skrawaniem i obrabiarki. Po ukończeniu studiów jako stypendysta Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej Kuratorium Okręgu Szkolnego w Zielonej Górze podjął pracę w nowo powstałej Wyższej Szkole Inżynierskiej w Zielonej Górze.
Od początku pracy zawodowej prof. S. Laber zajął się badaniami, które można podzielić na trzy zasadnicze grupy: badania w zakresie optymalizacji technologii obróbki wykańczającej elementów maszyn; badania stanu warstwy wierzchniej elementów maszyn po procesach obróbki wykańczającej, badania właściwości użytkowych elementów maszyn (właściwości tribologiczne, odporność na zatarcie, wytrzymałość kontaktowo-zmęczeniowa) w funkcji ich stanu warstwy wierzchniej. Te zagadnienia stanowią jedną logiczną całość i prowadzą do optymalizacji właściwości użytkowych eksploatacyjnej warstwy wierzchniej części maszyn i urządzeń.
Na Wydziale Mechanicznym zielonogórskiej uczelni stworzył szkołę naukową konstytuowania warstwy wierzchniej obróbki nagniataniem żeliw oraz modyfikowania warunków pracy węzłów tarcia dodatkami do środków smarowych. Organizował i współorganizował kilka laboratoriów na tym Wydziale.
Jego dorobek naukowy obejmuje blisko 200 prac i publikacji zaprezentowanych w czasopismach naukowych i materiałach konferencyjnych. Współpracował z zagranicznymi ośrodkami naukowymi, zwłaszcza na Białorusi i w Rosji.
Na WM pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji kierowniczych, od kierownika pracowni po dyrektora Instytutu i pełnomocnika rektora. Był również członkiem Senatu w latach 1974-1981 oraz 1996-1999.
Od 1998 r. był opiekunem Koła Naukowego Eksploatacja Maszyn na Wydziale Mechanicznym. Wielokrotnie organizował obozy naukowe dla studentów.
Za działalność naukowo-badawczą kilkakrotnie był nagradzany nagrodą Rektora.
Od 1973 r. brał czynny udział w pracach Sekcji Podstaw Eksploatacji Komitetu Budowy Maszyn PAN. Od 1975 r. był członkiem Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, od 1980 r. członkiem Polskiego Towarzystwa Tribologicznego.
W 1986 r. za całokształt działalności został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a za działalność związkową otrzymał Złotą Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego.
31 lipca 2015 r. na wniosek Rady Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej Prezydent Bronisław Komorowski wręczył Mu nominację na profesora nauk technicznych.
