21 marca 2019 r.
Instytut Politologii Uniwersytetu Zielonogórskiego zaprasza na Ogólnopolską Konferencję Naukową Polityka a sztuka. Instytucje – twórcy – działania.
Konferencja odbędzie się w 28-29 marca 2019 r. na Uniwersytecie Zielonogórskim.
Współorganizatorami wydarzenia są: Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Instytut Politologii Uniwersytetu Opolskiego.
Polityka a sztuka. Instytucje –twórcy –działania
Z politologicznego punktu widzenia kultura to sfera społeczna, poprzez którą kreowany jest dorobek materialny i niematerialny danej wspólnoty, jej tożsamość i pamięć zbiorowa, artykułowane są kluczowe dla danej społeczności znaczenia, w tym wartości i symbole, a także zapewniany jest jej rozwój. Wpływowa szkoła tzw. studiów kulturowych wskazuje na istotną wagę w definiowaniu tego, co polityczne w kategoriach walki o dominujące interpretacje w przestrzeni publicznej. Tym samym można stwierdzić, że ten ma władzę, kto potrafi narzucić ład hegemoniczny w sferze języka, symboli, wartości, emocji, znaczeń, a więc szeroko rozumianej kultury. Szczególną rolę ma w tych praktykach sztuka, która stanowi najbardziej wysublimowaną formę działalności kulturowej, posiada z istoty charakter symboliczny oraz operuje raczej w przestrzeni świadomości i emocji niż twardych materialnych faktów, co nie przeczy temu, że sama materialnym uwarunkowaniom podlega, jak każda inna sfera społeczna. Wielu badaczy sądzi, że dzięki swoim właściwościom sztuka może wejść głębiej pod powierzchnię bieżącego nurtu rzeczywistości społeczno-politycznej, starając się zgłębić motywacje, potrzeby, cele danej grupy, które dla niej samej mogą być nie do końca uświadomione. To sztuka, chociaż sublimacyjnie, ma zdolność artykulacji realnych problemów społecznych oraz demaskacji rzekomej naturalności i przezroczystości w postrzeganiu rzeczywistości społecznej. Jest ona również manifestacją interesów i potrzeb społecznych (elit i mas), a także wyraża społeczne antagonizmy (i jest ich częścią). Bez względu na autonomię poszczególnych artystów, sztuka jako pewna sfera społeczna nigdy nie jest do końca autonomiczna ponieważ funkcjonuje w polu ekonomii, władzy, interesów i potrzeb społecznych.
Mając na uwadze zarysowany powyżej kontekst pragniemy podczas naszej konferencji odnieść się wraz z Państwem do tego, jak polityka wpływa na współczesną sztukę i odwrotnie, jak sztuka i jej różne rodzaje wpływają na politykę –zarówno na płaszczyźnie zarządzania -polityki kulturalnej państwa (policy), realnych konfliktów politycznych i ideologicznych (politics), w politycznych relacjach międzynarodowych, a także w odniesieniu do warunków i głębokich struktur konstytuowania się i możliwości istnienia społeczeństwa w określonym wariancie politycznym (poziom polityczności). To ogólne zamierzenie będzie analizowane przez dyskutantów poprzez rozważania szczegółowych problemów badawczych, które odnoszą się do uwarunkowań instytucjonalnych, statusu podmiotowego oraz konkretnych praktyk politycznych.
Konferencja ma stanowić płaszczyznę integracji oraz forum wymiany myśli dla wszystkich badaczy zainteresowanych związkami między polityką a kulturą, szczególnie sztuką. Jest ona konkretyzacją i kontynuacją wcześniejszych spotkań.
Instytut Politologii Uniwersytetu Zielonogórskiego zaprasza na Ogólnopolską Konferencję Naukową Polityka a sztuka. Instytucje – twórcy – działania.
Konferencja odbędzie się w 28-29 marca 2019 r. na Uniwersytecie Zielonogórskim.
Współorganizatorami wydarzenia są: Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Instytut Politologii Uniwersytetu Opolskiego.
Polityka a sztuka. Instytucje –twórcy –działania
Z politologicznego punktu widzenia kultura to sfera społeczna, poprzez którą kreowany jest dorobek materialny i niematerialny danej wspólnoty, jej tożsamość i pamięć zbiorowa, artykułowane są kluczowe dla danej społeczności znaczenia, w tym wartości i symbole, a także zapewniany jest jej rozwój. Wpływowa szkoła tzw. studiów kulturowych wskazuje na istotną wagę w definiowaniu tego, co polityczne w kategoriach walki o dominujące interpretacje w przestrzeni publicznej. Tym samym można stwierdzić, że ten ma władzę, kto potrafi narzucić ład hegemoniczny w sferze języka, symboli, wartości, emocji, znaczeń, a więc szeroko rozumianej kultury. Szczególną rolę ma w tych praktykach sztuka, która stanowi najbardziej wysublimowaną formę działalności kulturowej, posiada z istoty charakter symboliczny oraz operuje raczej w przestrzeni świadomości i emocji niż twardych materialnych faktów, co nie przeczy temu, że sama materialnym uwarunkowaniom podlega, jak każda inna sfera społeczna. Wielu badaczy sądzi, że dzięki swoim właściwościom sztuka może wejść głębiej pod powierzchnię bieżącego nurtu rzeczywistości społeczno-politycznej, starając się zgłębić motywacje, potrzeby, cele danej grupy, które dla niej samej mogą być nie do końca uświadomione. To sztuka, chociaż sublimacyjnie, ma zdolność artykulacji realnych problemów społecznych oraz demaskacji rzekomej naturalności i przezroczystości w postrzeganiu rzeczywistości społecznej. Jest ona również manifestacją interesów i potrzeb społecznych (elit i mas), a także wyraża społeczne antagonizmy (i jest ich częścią). Bez względu na autonomię poszczególnych artystów, sztuka jako pewna sfera społeczna nigdy nie jest do końca autonomiczna ponieważ funkcjonuje w polu ekonomii, władzy, interesów i potrzeb społecznych.
Mając na uwadze zarysowany powyżej kontekst pragniemy podczas naszej konferencji odnieść się wraz z Państwem do tego, jak polityka wpływa na współczesną sztukę i odwrotnie, jak sztuka i jej różne rodzaje wpływają na politykę –zarówno na płaszczyźnie zarządzania -polityki kulturalnej państwa (policy), realnych konfliktów politycznych i ideologicznych (politics), w politycznych relacjach międzynarodowych, a także w odniesieniu do warunków i głębokich struktur konstytuowania się i możliwości istnienia społeczeństwa w określonym wariancie politycznym (poziom polityczności). To ogólne zamierzenie będzie analizowane przez dyskutantów poprzez rozważania szczegółowych problemów badawczych, które odnoszą się do uwarunkowań instytucjonalnych, statusu podmiotowego oraz konkretnych praktyk politycznych.
Konferencja ma stanowić płaszczyznę integracji oraz forum wymiany myśli dla wszystkich badaczy zainteresowanych związkami między polityką a kulturą, szczególnie sztuką. Jest ona konkretyzacją i kontynuacją wcześniejszych spotkań.
