3 marca 2015 r.
Podczas swego ostatniego posiedzenia Senat Uniwersytetu Zielonogórskiego przyjął uchwałę w sprawie nadania prof. dr. hab. inż. Zbigniewowi Kowalowi tytułu doktora honoris causa UZ. Uroczystość będzie miała miejsce 16 czerwca br.
W środowisku specjalistów budownictwa to bardzo znana postać. Od ponad 60 lat prof. Zbigniew Kowal zajmuje się konstrukcjami metalowymi. Podczas swej pracy naukowo - dydaktycznej przygotował ponad 400 publikacji. Ma na swym koncie 24 patenty i 9 wzorów użytkowych, a także bardzo wiele wdrożonych w życie pomysłów, od elementów zbiorników i kotłów projektowanych w biurze fabryki RaFaKo w Raciborzu po potężne urządzenia górnictwa odkrywkowego projektowane we wrocławskim Poltegorze. Profesor należy bowiem do starej szkoły, w której pracę naukowo-dydaktyczną łączy się z praktyką inżynierską. Równie imponujący jest dorobek prof. Z. Kowala w kształceniu kadr - 22 wypromowanych doktorów, z których trzech to obecnie profesorowie tytularni.
Urodził się w 1928 r. w Równem, na Wołyniu. W 1950 r. uzyskał stopień mgra inż. na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej. Bezpośrednio po studiach podjął pracę zawodową w Biurze Projektów Górniczych, z którego później powstał Centralny Ośrodek Badawczo-Projektowy Górnictwa Odkrywkowego POLTEGOR.
W ciągu 13 lat pracy na stanowisku najpierw projektanta, a na końcu głównego inżyniera specjalisty, zdobył cenne doświadczenie inżynierskie. Realizowane w tym okresie zadania projektowe stały się inspiracją do późniejszych prac naukowych.
Ciekawość poznawania świata w dziedzinie techniki sprawiła, że prof. Z. Kowal postanowił poświęcić się nauce, nie zrywając z praktyką. Po 4 latach od ukończenia studiów został zatrudniony w ówczesnej Katedrze Budownictwa Stalowego Politechniki Wrocławskiej. Przez 9 lat łączył pracę w Biurze i na Uczelni.
Na Politechnice Wrocławskiej prof. Z. Kowal przeszedł przez wszystkie szczeble kariery naukowo-dydaktycznej – od asystenta do profesora zwyczajnego.
W 1961 r. na macierzystej uczelni obronił rozprawę doktorską pt. „Wytrzymałość środnika po utracie stateczności w cienkościennym dźwigarze odcinkowym”. W 1964 r. na Politechnice Warszawskiej uzyskał stopień dra habilitowanego, na podstawie dorobku oraz rozprawy pt. „Dźwigary blachowe z użebrowaniem pionowym i przekątnym”.
W 1972 r. decyzją Rady Państwa otrzymuje tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1978 r. tytuł profesora zwyczajnego.
3 marca 2015 r.
Podczas swego ostatniego posiedzenia Senat Uniwersytetu Zielonogórskiego przyjął uchwałę w sprawie nadania prof. dr. hab. inż. Zbigniewowi Kowalowi tytułu doktora honoris causa UZ. Uroczystość będzie miała miejsce 16 czerwca br.
W środowisku specjalistów budownictwa to bardzo znana postać. Od ponad 60 lat prof. Zbigniew Kowal zajmuje się konstrukcjami metalowymi. Podczas swej pracy naukowo - dydaktycznej przygotował ponad 400 publikacji. Ma na swym koncie 24 patenty i 9 wzorów użytkowych, a także bardzo wiele wdrożonych w życie pomysłów, od elementów zbiorników i kotłów projektowanych w biurze fabryki RaFaKo w Raciborzu po potężne urządzenia górnictwa odkrywkowego projektowane we wrocławskim Poltegorze. Profesor należy bowiem do starej szkoły, w której pracę naukowo-dydaktyczną łączy się z praktyką inżynierską. Równie imponujący jest dorobek prof. Z. Kowala w kształceniu kadr - 22 wypromowanych doktorów, z których trzech to obecnie profesorowie tytularni.
Urodził się w 1928 r. w Równem, na Wołyniu. W 1950 r. uzyskał stopień mgra inż. na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej. Bezpośrednio po studiach podjął pracę zawodową w Biurze Projektów Górniczych, z którego później powstał Centralny Ośrodek Badawczo-Projektowy Górnictwa Odkrywkowego POLTEGOR.
W ciągu 13 lat pracy na stanowisku najpierw projektanta, a na końcu głównego inżyniera specjalisty, zdobył cenne doświadczenie inżynierskie. Realizowane w tym okresie zadania projektowe stały się inspiracją do późniejszych prac naukowych.
Ciekawość poznawania świata w dziedzinie techniki sprawiła, że prof. Z. Kowal postanowił poświęcić się nauce, nie zrywając z praktyką. Po 4 latach od ukończenia studiów został zatrudniony w ówczesnej Katedrze Budownictwa Stalowego Politechniki Wrocławskiej. Przez 9 lat łączył pracę w Biurze i na Uczelni.
Na Politechnice Wrocławskiej prof. Z. Kowal przeszedł przez wszystkie szczeble kariery naukowo-dydaktycznej – od asystenta do profesora zwyczajnego.
W 1961 r. na macierzystej uczelni obronił rozprawę doktorską pt. „Wytrzymałość środnika po utracie stateczności w cienkościennym dźwigarze odcinkowym”. W 1964 r. na Politechnice Warszawskiej uzyskał stopień dra habilitowanego, na podstawie dorobku oraz rozprawy pt. „Dźwigary blachowe z użebrowaniem pionowym i przekątnym”.
W 1972 r. decyzją Rady Państwa otrzymuje tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1978 r. tytuł profesora zwyczajnego.
Trwającą do dziś aktywność naukowo-dydaktyczną prof. Z. Kowala można podzielić na dwa etapy. W latach 1954 – 1981 był pracownikiem naukowym Politechniki Wrocławskiej, a w latach 1981 – 2014 Politechniki Świętokrzyskiej. (W latach 1994 – 1999 r. pracował równolegle na Politechnice Częstochowskiej).
Na obu uczelniach prof. Z. Kowal pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji organizacyjnych, zarówno na wydziale, jak i na uczelni – od kierownika zakładu poczynając, poprzez dziekana, a kończąc na pełnieniu funkcji rektora przez 2 kadencje (w latach 1987 – 1990 i 1990 – 1993 był rektorem PŚ).
Prof. Z. Kowal posiada wiele odznaczeń i wyróżnień, a wśród nich: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej.
Uznanie i podziw dla tych osiągnięć Profesora oraz wieloletnie regularne kontakty prof. Z. Kowala z Wydziałem Inżynierii Lądowej i Środowiska (obecnie Wydział Budownictwa, Architektury i Ochrony Środowiska) stały u progu inicjatywy nadania prof. Zbigniewowi Kowalowi tytułu doktora honorowego Uniwersytetu Zielonogórskiego.
