16 maja 2015 r.
Pracownik Instytutu Astronomii Uniwersytetu Zielonogórskiego dr Roberto Mignani jest współautorem publikacji donoszącej o zaskakującym zachowaniu odkrytego w 2013 roku magnetara o nazwie SGR 1745-2900, który najprawdopodobniej obiega monstrualną czarną dziurę znajdującą się w centrum naszej Galaktyki. Tę informację podała NASA (National Aeronautics and Space Administration) – agencja rządu Stanów Zjednoczonych, odpowiedzialna za narodowy program lotów kosmicznych oraz za długofalowy (zarówno cywilny, jak i wojskowy) program badań przestrzeni kosmicznej.
Promień orbity jest bardzo mały i wynosi zaledwie 0,3 roku świetlnego czyli około 3 218 688 000 000 km, a okres obiegu około 1 000 lat. Do tej pory nie odkryto jeszcze gwiazdy neutronowej znajdującej się tak blisko czarnej dziury.
Centralna czarna dziura w Drodze Mlecznej ma masę 4 milionów mas Słońca i jest to najbardziej masywny zwarty obiekt w naszej Galaktyce.
Magnetary to gwiazdy neutronowe o niesłychanie silnym polu magnetycznym. Powstają one, podobnie jak pulsary, z masywnych gwiazd, które po wypaleniu paliwa jądrowego (wodór, hel, węgiel) kończą swoje „normalne” gwiazdowe życie wybuchając jako supernowe. Pozostałością po takim wybuchu jest gwiazda mająca półtorej masy Słońca i średnicę około 20 km. Gęstość materii w takiej gwieździe jest olbrzymia, porównywalna z gęstością jądra atomowego. Składa się ona głównie z neutronów.
16 maja 2015 r.
Pracownik Instytutu Astronomii Uniwersytetu Zielonogórskiego dr Roberto Mignani jest współautorem publikacji donoszącej o zaskakującym zachowaniu odkrytego w 2013 roku magnetara o nazwie SGR 1745-2900, który najprawdopodobniej obiega monstrualną czarną dziurę znajdującą się w centrum naszej Galaktyki. Tę informację podała NASA (National Aeronautics and Space Administration) – agencja rządu Stanów Zjednoczonych, odpowiedzialna za narodowy program lotów kosmicznych oraz za długofalowy (zarówno cywilny, jak i wojskowy) program badań przestrzeni kosmicznej.
Promień orbity jest bardzo mały i wynosi zaledwie 0,3 roku świetlnego czyli około 3 218 688 000 000 km, a okres obiegu około 1 000 lat. Do tej pory nie odkryto jeszcze gwiazdy neutronowej znajdującej się tak blisko czarnej dziury.
Centralna czarna dziura w Drodze Mlecznej ma masę 4 milionów mas Słońca i jest to najbardziej masywny zwarty obiekt w naszej Galaktyce.
Magnetary to gwiazdy neutronowe o niesłychanie silnym polu magnetycznym. Powstają one, podobnie jak pulsary, z masywnych gwiazd, które po wypaleniu paliwa jądrowego (wodór, hel, węgiel) kończą swoje „normalne” gwiazdowe życie wybuchając jako supernowe. Pozostałością po takim wybuchu jest gwiazda mająca półtorej masy Słońca i średnicę około 20 km. Gęstość materii w takiej gwieździe jest olbrzymia, porównywalna z gęstością jądra atomowego. Składa się ona głównie z neutronów.
Magnetar SGR 1745-2900 został odkryty w 2013 r. za pomocą teleskopu kosmicznego Chandra, który rejestruje promienie rentgenowskie wysyłane przez gwiazdy i inne obiekty.
W 2008 r. podczas prowadzonych obserwacji magnetar był w spokojnym okresie i nie był widoczny. Dwa lata temu nastąpiła silna emisja promieniowania X, co pozwoliło na jego odkrycie. Na zdjęciu powyżej widać rejon centralnej czarnej dziury i odpowiadające jej źródło promieniowania SGR A w 2008 r. i w 2014 r. Na zdjęciu z 2014 r. widać nowy jasny obiekt będący magnetarem, który pojawił się w 2013 r.
Analiza nowych obserwacji przedstawiona w pracy, której współautorem jest dr Roberto Mignani pokazuje, że magnetar SGR 1745-2900 jest wyjątkowy. Uczonych zaskoczyło tempo, w jakim zanika jego promieniowanie. Gaśnie on zdecydowanie wolniej niż pozwalają to wytłumaczyć znane do tej pory mechanizmy. Poza tym, temperatura na jego powierzchni jest wyższa niż na innych magnetarach.
Więcej informacji można przeczytać w oryginalnym doniesieniu NASA: http://chandra.si.edu/photo/2015/sgr1745/ .
Informację podajemy za Instytutem Astronomii UZ: http://astro.ia.uz.zgora.pl/pl/node/567 .
